Tokom celog 5 veka Varvari su upadali na teritoriju Vizantije i terorisali stanovnistvo. Pocetkom 6 veka se po prvi put pominju Sloveni odnosno Anti koji su ziveli severno od usca Dunava. Car Justinijan je u svoje vreme prilicno uspesno izlazio na kraj sa Antima i Sklavinima na levoj obali Dunava.
Ali bilo je i onih Anta i Slovena koji su kao placenici ratovali na strani Vizantije protiv raznih neprijatelja i to vrlo uspesno kao npr. protiv Gota u Italiji.
Sredinom 6 veka Sklavini su prilicno zestoko pljackali Vizantijsko carstvo i doprli skoro do Carigrada i Dalmacije a u isto vreme na scenu stupaju i Avari kao novi zestoki neprijatelj Vizantijskog carstva, i njihov 15 godina dug rat se upravo vodio oko Singidunuma i Viminacijuma.
Krajem 6 veka zajednicke snage Avara i Sklavina su operisali po Trakiji, Makedoniji i isli cak do Soluna. Pocetkom 7 veka belezi se skupina Draguvita, Velegezita, Sagudata, koji je opustosio Tesaliju, Epir, Heladu pa cak stigao do Azije, ali su zaustavljeni pod Solunom, gde su posle i ostali da zive.
Za vladavine cara Iraklija u okolinu Soluna doselili su se Srbi i po njima je ta oblast nazvana Servija. 626 godine Avarsko-Slovenski napad na carigrad je bio odlucujuc jer nakon tog poraza Avari nestaju a Slovenska plemena se trajno nastanjuju na teritoriji Vizantije.
Trajne istorijske posledice na zivote Srba ima dolazak Bugara koji kao narod nomada i konjanika stizu na ove prostore 680 godine gde su se nametnuli kao gospodari slovenskom zivlju.
Bugari i Srbi su ziveli relativno mirno, pod vlascu Vizantijskih careva sve do Bugarskog kana Persijana koji je napao kneza Vlastimira. Nakon trogodisnjeg rata Bugarski kan
